Tekla Berg

Od razu polubiłam Teklę Berg. Podziwiałam jej umiejętność pracy pod presją, podejmowanie odważnych i ryzykownych decyzji na SOR-ze, kontrowersyjne metody leczenia. Idealny obraz lekarki burzy narkotykowy nałóg. Ta intrygująca kobieta skrywa tajemnice: fotograficzną pamięć – chaotyczne obrazy atakujące jej myśli, powodujące cierpienia są porządkowane” przez narkotykowe bomby; ukochany brat, który zaginął. Lekarka zaczyna nadużywać amfetaminy.
Sieć powiązań tworzą liczni bohaterowie. Na uwagę zasługują pozostali bohaterowie. Dyrektorka szpitala to inteligentna manipulatorka, trudno nadążyć za jej zwrotami myślowymi. Doświadczony chirurg Tariq z czasem punktuje. Simon ma miękki charakter, ale to szczwany lis. Wor Wiktor Umarow to twardy mężczyzna o słabych punktach. Irytował mnie jego agresywny syn, a przebiegła córka imponowała. Z miejsca polubiłam antyterrorystę Marcusa, lecz nie młodego lekarz i szefa Tekli. Håkan od początku mi się nie podobał.
Opisy wydarzeń z SOR-u są bardzo realistyczne i autentyczne, choć pierwsze scena wydała mi się troszkę niewiarygodna. Lekarka zajmuje się jednocześnie dwoma przypadkami zagrożenia życia, radzi sobie z wielkim agresywnym mężczyzną, pilnuje ją dwóch gangsterów, a całości dopełnia akcja antyterrorystów. Szpital staje się areną zamachu, walk gangów, politycznych intryg. Autor jest lekarzem, dlatego opis dotyczące medycyny są wiarygodne.
Christian Unge pokazał uzależnienie od narkotyków i konsekwencje tego, przedstawił strukturę gangu narkotykowego, narkotyczny łańcuch powiązań, porachunki gangsterów oraz rozgrywki z nimi, rozgrywki między szpitalami. Połączył różne wątki, aby napięcie stale rosło, a całość była interesująca, wciągająca i zaskakująca. Rosyjska przestępczość zorganizowana, wojna narkotykowa, działalność gangów, skorumpowana policja, przepracowani lekarze, środowisko szpitalne to wszystko spaja postać charyzmatycznej bohaterki z tajemnicami. Dynamiczna, wielowątkowa akcja nie pozwala na nudę, jest może nieco chaotyczna i przez to zmusza do uważnego czytania. Z czasem trzy główne wątki przeplatają się w warkocz przetykany wstążką Teklą Berg. Książkę czyta się dobrze i szybko, a emocji nie brakuje.
„Przejdź przez wodę, krocz przez ogień” to dobry kryminał z tajemniczą i hipnotyzującą bohaterką, ujawniający prawdę o różnych środowiskach społecznych w Sztokholmie, w którym mnóstwo się dzieje. Tak wiele, jak na SOR-ze.