Pisarska bezkarność.

Z każdą kolejną książką Remigiusza Mroza coraz bardziej dziwię się tak przeogromnej popularności jego twórczości.
"Immunitet" jest kolejnym przykładem przeciętności i małych możliwości tego pisarza z Opola.
Powieść trochę wciąga, napisana jest raczej lekko, jednak z czasem męczą powtarzające się frazy.
Prawniczy świat jaki wyłania się spod pióra pana Remigiusza, pełen jest ambicji, braku szacunku dla zdrowia, pogoni za pieniędzmi, sławą i władzą.

Bardzo mi żal pieska, używanego jako "wabika" zagryzionego na śmierć przez psa który służył do walk psów. To do czego zdolni są "ludzie" przechodzi najśmielsze pojęcie. Najgorsze jest to że osoby parające się tym ohydnym procederem w Polsce są właściwie bezkarne.

Postać Joanny Chyłki jest trochę irytująca, ta kobieta po ciężkich przejściach wpada w szpony alkoholu. Co gorsza nie chce poddać się leczeniu, myśli że sobie sama poradzi z tym problemem, a nawet gorzej że to nie problem.

"Immunitet" nie jest stuprocentowym kryminałem, a nawet pięćdziesięcioprocentowym, nie ma w nim dochodzenia, z czasem wprawdzie pojawiają się nowe fakty, które zmieniają sytuację prawników z w miarę optymistycznej w najbardziej dołującą z możliwych.
Pozycję można natomiast przypisać do thrillera bądź sensacji.

Tak więc książka jest przeciętna, ale szybko się ją czyta.