Skarb z getta

Co mają wspólnego menażka, zegar i Hitler? O tym w debiucie Adama Michejdy „Pilny na tropie. Skarb getta”. Spadek po dziadku Dawidzie Kantorowitzu, pamiętnik z sierocińca w getcie warszawskim, prowadzi Davida, jego kolegę Maxa i jego ojca z Nowego Jorku do Warszawy. Po ponad 70 latach losy 11-letnich chłopców, dziadka i wnuka, łączy tajemnica. Rusza akcja „Skarb getta”. Zapiski w pamiętniku z lat 1941-1942 nie zawsze są czytelne, niektóre strony zeszytu zbyt zniszczone, Warszawa się zmieniła. Pojawia się konkurencja, ktoś wie o skarbie i za wszelką cenę chce go zdobyć. Bywa groźnie. Łatwo nie jest.
Pamiętnik to źródło wiedzy o życiu w Domu Sierot Janusza Korczaka przekazanej przez jednego z wychowanków. Szczerze opisuje zdarzenia z sierocińca i getta, relacje polsko-żydowskie. Najbardziej skupia się na Starym Doktorze Januszu Korczaku. Tu czuć najwięcej emocji Dawida, bo Dobry Doktor był dla żydowskich sierot jak ojciec. Autor w naturalny sposób wplótł do akcji wydarzenia historyczne i nazwiska innych autentycznych postaci, choćby Władysława Szpilmana i Jana Żabińskiego. Wyjaśnia kim byli, czego dokonali, jakim kosztem.
Historia przeplata się z fikcją literacką. Tematyka Holocaustu w tej książce jest wyważona. Nie przeraża dzieci i nastolatków okrucieństwem wojny, nie nudzi ich, a zaciekawia i zachęca do poszerzenia wiedzy. Moim zdaniem autor znalazł złoty środek. Historię przekazuje za pomocą pamiętnika, Natalki posiadającej ogromną wiedzę o Warszawie, od spotkanych ludzi. Dzięki wpisom z pamiętnika wplecionym w bieżące wydarzenia młody czytelnik wnika w wojenną historię, poznaje ją w naturalny sposób, przyswaja wiadomości i czeka na kolejny fragment. W prostych słowach przemawia do niego „jego kolega”, opisując fakty, angażując go emocjonalnie i wciągając w rozwiązanie zagadki i znalezienie skarbu. Finał zaskakuje.
Żywa i dynamiczna akcja przyciąga uwagę zagadką do rozwiązania, poszukiwaniem skarbu, pościgami, ucieczkami, nagłymi zwrotami. Chwile oddechu dają wszystkim wycieczki, wakacyjny luz. Książka łączy kilka gatunków: powieść przygodową, detektywistyczną, historyczną, chwilami sensacyjną. Klimatu dodają czarno-białe ilustracja, a długie tytuły „zapowiadają” wydarzenia. Historia wojny, getta i Domu Sierot, w której oprócz smutku jest też dziecięca radość, została ukazana w przystępny i zrozumiały sposób, a przede wszystkim interesujący. Trudno się oderwać.
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.