Fenomenalna

Kruche życie to autobiografia jednego z czołowych brytyjskich kardiochirurgów. Stephen Westaby udowadnia, że nie trzeba mieć koneksji, a upór i zacięcie by spełniać swoje marzenia. Od najmłodszych lat przebywał w okolicy stołu chirurgicznego, w swojej karierze przemawiał na wszystkich kontynentów i operował w wielu krajach. Zdobywał doświadczenie na całym świecie i całe życie się uczył od innych, oraz uczył kolejne pokolenia. Dzięki jego brawurze niejednokrotnie ocalił życie osób, których rodzinom już nakazano się z nimi pożegnać.

Książka należy do literatury faktu i jest jedną z lepszych, o ile nie najlepszą jaką miałam okazję czytać.
Autor na podstawie własnych doświadczeń i obserwacji przeprowadza nas przez rozwój kardiochirurgii na przełomie kilkudziesięciu lat. Z dokładnością tłumaczy jak działa serce, jaką tytaniczną pacę wykonuje i jakie procesy w nim zachodzą. Wytłumaczy, że grasica niekoniecznie jest nam potrzebna, a serce rozcięte na pół, potrafi wznowić pracę.
Sztuczne serca, pompy, przeszczepy to jego chleb powszedni, ale przy tym nie jest zarozumiały. Pokazuje etapy operacji, omawia błędy. Nie boi się przybliżyć nam postać pacjenta. Tego często brakuje w służbie zdrowia, panuje całkowita depersonifikacja chorych, czego efektem jest złe ich traktowanie.
Westaby pisze w sposób zrozumiały, a Grzegorz Gajek (tłumacz) wykonuje dobrą pracę – czyta się to z przyjemnością, a strony się po prostu pochłania.
Czytałam już inne książki o tematyce medycznej, ale ta jest inna. Nie każda historia ma szczęśliwe zakończenie, niektóre wręcz tragiczne – ale to czyni ją bardziej ludzką, a z autora nie robi nadczłowieka.
Bez ogródek wspomina swoje błędy i pokazuje jak dużo poświęcił dla dobra pacjentów. Często ryzykował posadę, a największa strata to brak możliwości obserwowania jak jego dzieci dorastają.
Serdecznie polecam.
Recenzja dzięki portalowi Czytam Pierwszy.