Upupić, by przyprawić gębę.

Ferdydurke to najbardziej znana książka wybitnego literata, pisarza który wielkim był. Gombrowicz pisze o Józiu Kowalskim, o Józiu który jest przeciętnym polakiem. Józio ma 30 lat i trafia o dziwo do szkoły do której zabiera go profesor Pimko. Tłumaczy mu że Józio to młodzieniec 17 letni. Józio nie umi odnaleźć się w rzeczywistości, nawet go ona przeraża.
Ferdydurke to książka ponadczasowa, z jednej strony mamy upupianie czyli, udziecinnianie. Upupia szkoła która kazuje nam słuchać, być tylko widzem, który wykonuje to co mu każą zrobić. Pierwszą prawdziwą Pupę przyprawiają nam rodzice, potem, szkoła, szef w pracy, rodzina. Każdy jest jakoś przez swoje otoczenie oceniany i do tej oceny powinien dostosować swoje zachowanie. Drugi element społecznej machiny to przyprawianie Gęby. Każdy powinien kierować się społecznymi regułami, konwenansami, powinien wypełnić pewne założenia, każdego obowiązujące: uczyć się, pracować, założyć rodzinę, wybudować dom, itp.
Józio ostatecznie zgadza się na swoją rolę w społeczeństwie, którego nie może sam zmienić, zresztą po co może te założenia, które należy wypełnić są dobre. Czyż ta machina nie działa dobrze? Kto zaprzeczy?
Powieść Gombrowicza, jest niesamowicie oryginalna, w której widać wiele przejaskrawień i absurdów, które z czasem stają się farsą. Do tego jest ponadczasowa. Gombrowicz wielkim pisarzem był!