Recenzja książki Wychowanie a sens życia. Człowiek w obliczu dylematów egzystencjalnych
Z recenzji wydawniczej: „Książka […] napisana w sposób erudycyjny i interesujący […] stanowi niezaprzeczalny wkład Autorki w wybrane pole problemowe, zarówno w kontekście przyjętych założeń teoretycznych i metodologicznych, sposobu przeprowadzania badań, narracji oraz argumentacji, jak i konkretnych rezultatów analitycznych. Autorka nie konfrontuje wyłaniających się z jej analiz obrazów teorii, myśli i „rzeczywistości” z jakimkolwiek dyskursem „idealnym” czy „postulowanym”. Precyzyjne i starannie udokumentowane linie własnych argumentacji pozbawione są dydaktyzmu, tak kuszącego w przypadku analiz związanych z problemami egzystencji i wartości; szczególnie w kontekście pedagogicznym […].
To oryginalne dzieło wpisuje się w walkę o kształt pedagogiki polskiej; walkę, w której wyłoniły się dwa podejścia. Zwolennicy pierwszego z nich obsesyjnie „wyznaczają granice” – próbując decydować co do pedagogiki należy, a co należy z niej wykluczyć. […] Przedstawiciele drugiego podejścia, które reprezentuje Autorka recenzowanej książki, […] nieustannie poszerzają pole problemowe pedagogiki i swobodnie korzystają z dorobku socjologii, filozofii czy psychologii”.
Problem sensu życia stanowiący płaszczyznę porozumienia na historycznej arenie dziejów człowieka, wewnątrz której istnieje nieusuwalne miejsce dla określenia konstytutywnych racji istnienia osoby, wykraczających poza ramy determinizmu i psychologizmu, ze szczególną wyrazistością dochodzi do głosu w kolejnych pokoleniach młodej generacji predestynowanej do poszukiwania odpowiedzi na pytania i dylem...