Dotrzeć do Askiru

W gospodzie pod Głowomłotem zjawia się wędrowiec, który twierdzi, że pochodzi królestwa Askiru — dawno zapomnianego królestwa. Opowiada on zebranym w gospodzie o rozbiciu swojego królestwa i magicznych wrotach, które mogłyby przenieść ich do jego krainy. Po odnalezieniu wrót i przejście przez nie okazuje się, że bohaterowie trafią, nie w to miejsce gdzie powinni.


"Dobry przywódca sprowadza swych ludzi z powrotem do domu, żywych. Nigdy nie byłem dobrym przywódcą."





AKCJA I FABUŁA

W porównaniu do pierwszego tomu akcja i fabuła Drugiego Legionu jest o stokroć ciekawsza i lepsza. Akcja toczy się umiarkowanym tempem i ma ciekawe zwroty. Fabularnie jest też dobrze. Autor nie przeciąga bezsensownie wątków i cały czas je rozwija.

STYL I JĘZYK

Pod tym względem książka moim zdaniem wypadła nieco gorzej niż akcja i fabuła. Opisy co prawda są długie, potrafią wciągnąć, jednak brakuje im więcej szczegółów. Bardziej treściwe od nich są dialogi. Co prawda są długie, można powiedzieć, że aż momentami za długie, ale za to zawierają więcej szczegółów.

POSTACIE

Jeśli chodzi o postacie, to mam mieszane uczucia. Z jednej strony niektóre z nich w jakiś sposób ewoluowały, zaczęły się zmieniać, mieć jakiś charakter np. mroczna elfka . A z drugiej strony są postacie, których rozwój duchowy stanął w miejscu i zrobiły się nijakie.


"Kochałem ją, ale niepodzielałem do końca jej zachwytu magią. Z trudem przychodziła mi akceptacja czegoś, czego nie widziałem."

Drugi Legion jest zdecydowanie lepszą częścią niż Pierwszy Róg. Uważam tak dlatego, że autor porzucił kombinowanie i skupił się prowadzeniu fabuły w jednolity sposób.
Ogółem książkę czytało mi się dobrze, z przyjemnością pochłaniałam kartka po kartce.
Książkę zdecydowanie polecam, ponieważ jest ona o niebo lepsza od pierwszego tomu.




Przypisy.
*cytaty z książki Drugi Legion