Jakie to czasy?

Byłby to przeciętny romans historyczny, lub kryminał z historią w tle, gdyby autor nie zaznaczył wyraźnie, że chodzi tu o rodzinę Borgia … nie wiem dlaczego niekompletną. Autor usunął więcej niż połowę jej członków. Pisarz powieści historycznych ma prawo przedstawiać interpretację faktów kierując się własnymi sympatiami lub niechęcią, ale nie ma prawa zmieniać ich! Moje szanowne koleżanki z forum LC już zrecenzowały tę powieść. Zgadzam się z ich opiniami o postaciach historycznych tutaj uwiecznionych. Szkoda, że tyle wysiłku autor zmarnował, bo książka napisana jest lekko, ciekawie, zawiera sporo informacji o XV wiecznym Rzymie i Watykanie. Niestety … Niewiele mogę dodać, może to, że jej akcja toczy się pod koniec XV wieku. Jej bohaterowie nie powinni więc być nękani przez wirusy, nie są w stanie określić porę dnia z dokładnością co do minuty. (Szpieg pracujący dla Cezare podaje godzinę 6.00 oraz czas trwania rozmowy na 5 minut!) to nie te czasy! Jak on tego dokonał? Lud zwykle mierzył czas „zdrowaśkami”, porę dnia określano według położenia Słońca lub uderzeń zegara na kościelnej wieży. Jeśli na wieży był zegar.
Notatki sporządzano na papierze, ale pisano gęsimi piórami i atramentem, lub ołowianymi rylcami na specjalnych tabliczkach. A sługa niczym James Bond zapisuje rozmowę w swoim notatniku, stojąc na ruchliwym rynku, obok straganu!
Można przedstawić swoją interpretację, ale nie można zmieniać wydarzeń i wprowadzać rzeczy, jakich w tamtych czasach nie znano. Takie połączenie dało fatalny efekt. Szkoda było drzew ściętych na papier do wydrukowania tej powieści. Szkoda czasu i pieniędzy. Nie wiem, kto zdecydował o jej wydaniu, ale nie polecam. Stanowczo nie polecam do czytania!

Recenzja pochodzi z mojego konta na lubimyczytac