Taki byłem. Słuchałem intuicji i ćpałem życie na maksa

"Wiem jedno – siła jest wtedy, kiedy ma się swoją pasję i ciągle robi coś fantastycznego, swojego, własnego i można się tym podzielić z innymi".


Po raz kolejny w swojej literackiej podróży, przekonuję się o tym, że życie pisze najbardziej nieprawdopodobne scenariusze. W zasadzie każdy po lekturze tej książki, poczuje zażenowanie na myśl, że kiedykolwiek pomyślał bądź powiedział, że czegoś nie da się się zrobić, że coś jest niemożliwe. Życie "Najlepszego" stanowczo bowiem przeczy tym twierdzeniom.

Łukasz Grass to redaktor naczelny Business Insider Polska oraz założyciel Akademii Triathlonu, rocznik 1976. Jest thriathlonistą amatorem, startującym na dystansach Ironman i Ironman 70.3. W 2013 r. wydał swoją pierwszą książkę pt. "Trzy mądre małpy".

"Najlepszy" to historia Jerzego Górskiego, która ukazuje jego życie od bycia na samym dnie w narkotycznym wymiarze do wielkiego podniesienia się w postaci sukcesów sportowych, które zapewniły mu nowy cel w życiu. To swoista biografia legendy polskiego triathlonu, który przekuł własne słabości w siłę.

Nieprawdopodobna historia. Coś, czego nie wymyśliłby żaden hollywoodzki reżyser. Życie Jerzego Górskiego ukazane piórem Łukasza Grassa to świadectwo wielkiej siły naszego umysłu. Jak bowiem inaczej wytłumaczyć fakt, że czternastoletnie uzależnienie od heroiny, papierosów i alkoholu nie doprowadziło bohatera do śmierci? Jak wytłumaczyć przeniesienie śmiertelnego uzależnienia od używek na uzależnienie sprzyjające zdrowiu, czyli sport? Mam wrażenie, że Jerzy Górski znalazł złoty środek dla wszystkich, którzy zmagają się z różnymi słabościami od których nie potrafią uciec, czyli zamianę jednego uzależnienia na inne, nieszkodliwe.

Łukasz Grass przedstawia czytelnikowi najbardziej mroczne wydarzenia z życia Jerzego Górskiego. Pobyty w szpitalu psychiatrycznym, odsiadki w więzieniu, okradanie aptek, szantażowanie własnej matki, ciągi narkotyczne, próbę samobójczą. Bez przekłamania więc można powiedzieć, że bohater dokonał rzeczy zupełnie niemożliwych, a jego postawa winna stać się wzorem dla innych, będących w podobnej sytuacji. Gdy bowiem Jerzy Górski złapał bakcyla sportu, nie groźne mu były żadne przeszkody społeczne, czy też ustrojowe. Systematycznie pokonywał własne słabości i odhaczał kolejne sukcesy – "szedł jak burza", upajając się nowym uzależnieniem.

Podczas lektury tej książki, oprócz fascynacji umysłem Jerzego Górskiego, zwróciłam także uwagę na jeden ważny wątek. Otóż szokujące dla mnie było, jak ówczesne władze PRL-u marginalizowały problem narkomanii w Polsce. Przekłamane statystyki i brak pomocy od państwa - tak wyglądała wówczas codzienność w naszym kraju. Zamiast skutecznej terapii, pobyty w szpitalach psychiatrycznych, po których nikt nie wychodził zdrowy. Dopiero działalność społeczna Marka Kotańskiego, którego postać pojawia się w książce, zaczęła zmieniać podejście ludzi do tego rosnącego problemu.

"Taki byłem. Słuchałem intuicji i ćpałem życie na maksa".

Jerzy Górski wygrał prestiżowe zawody Double Ironman w Stanach Zjednoczonych. Ukończył morderczy bieg w Western States Endurance Run. Jednak jego najważniejsze zwycięstwo to zwycięstwo nad samym sobą. Polecam tę książkę wszystkim, którzy uważają, że czegoś nie mogą zrobić, czegoś nie potrafią, bądź nie mają możliwości. Historia byłego narkomana i monarowca zmienia takie właśnie myślenie. A po skończonej lekturze warto wybrać się do kina bowiem właśnie pojawił się film pod takim samym tytułem jak książka, w reżyserii Łukasza Palkowskiego.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl/