Naprawdę warto.

Ta książka ma różne wymiary. Porusza tak wiele tematów że trudno wybrać ten najważniejszy. Jednocześnie czytając nie ma się wrażenia że gubi się w ilości wątków. Całość jest bardzo przejrzysta. A sama książka skłania do refleksji.
Kiedy czytałam notatki z wystawy targały mną przeróżne emocje. Często skrajne. Pojawiał się śmiech, łzy, zdumienie, złość. Przy niektórych wątkach zatrzymywałam się na dłużej, przez inne prześlizgiwałam się prawie niepostrzeżenie. Z pewnością jednak, każdy z tych wątków pozostawił we mnie swój ślad.
Autor nie boi się tematów trudnych: homoseksualizm i drogę ku akceptacji własnej orientacji, próby samobójcze, stany depresyjne, trudne relacje rodzinne. To wszystko możemy znaleźć w tej książce. Jednocześnie żaden z tych tematów nie narzuca się. Nie obciąża czytelnika. Budzi za to refleksję i skłania do przemyśleń.
Ta książka to takie studium przypadków. Wielu zamiast jednego. To taki sposób na rozbudzenie dyskusji na tematy na które nie zwykło się rozmawiać. Autorowi wyszło to świetnie. Chociaż często książka zmuszała i do płaczu i do śmiechu. Ale to może dobrze że wzbudza tak różne emocje w jednym czytelniku?
Tak. Zdecydowanie warto przeczytać tę książkę.