Polski Harry Potter.

Powieść jest pisana zwięźle, mamy w niej mnóstwo akcji, autor nie jest erudytą, ale umie przyciągać uwagę czytelnika i wprowadzać napięcie.
Mi książkę czytało się dobrze mimo swoich 31 lat, poleciłbym ją nastolatkom. Wprawdzie okładka, nie jest szałowa, liczy się jednak podobnie jak u ludzi to co jest w środku.
Nie czytałem opinii innych osób, które sięgnęły po ten pierwszy tom przygód Felixa, Neta i Niki. Sądzę jednak że ktoś mógł znaleźć podobieństwa tej książki, do tej z przygodami Harry'ego Pottera.
Mamy w niej jako bohaterów głównych, trójkę przyjaźniących się nastolatków, którzy rozpoczynają naukę w gimnazjum, w Warszawie. Podobnie jak w Harrym Potterze, gdzie tą trójkę stanowią Hermiona Granger, Ron Weasley i wspomniana postać, przeżywają niesamowite przygody i dzielą w swym wąskim kręgu tajemnice top secret. Mają też do rozwikłania tajemnicę nieuchwytnego Gangu Niewidzialnych Ludzi. Podobieństw jest jeszcze więcej, chociażby, obecność w szkole duchów, czy to że autor jest raczej areligijny.
Postacie nauczycieli są ciekawie naszkicowane, autor ma umiejętność nadawania swoim bohaterom życia i oryginalności.