Wyobraźcie sobie odważnego księcia na białym rumaku, który przybywa, by ocalić bezbronną księżniczkę więzioną przez krwiożerczego smoka. Macie przed sobą ten obrazek? Tak? To teraz przewróćcie go do góry nogami. Macie teraz przed oczami... „Błękitny Księżyc”.
Gdy streszczałem kilkoma słowami koledze, o czym jest ta powieść, zaczął kojarzyć ją ze „Shrekiem”. Czy naprawdę można śmiało porównywać tę książkę z filmami o zielonym Ogrze? Hm...
Dawno, dawno temu...
Władca Leśnego Królestwa miał dwóch synów – Haralda i Ruperta. Gdy jego pierworodny, Harald, okazał się w pełni zdolny (czyt. zdrowy i poczytalny) do odziedziczenia tronu, młodszy syn stał się piątym kołem u wozu. Król John wysłał Ruperta na samotną wyprawę z misją znalezienia i zgładzenia smoka (o ile jeszcze jakieś istnieją...). Inaczej mówiąc, wymyślił niezły sposób, żeby się go pozbyć. Pokorny młodzieniec wsiada na swego jednorożca i wyrusza w niezapomnianą podróż, mając świadomość, że został spisany na straty. Tymczasem prawdziwe zło zbiera siły i czeka na odpowiedni moment, aby uderzyć...
Najpierw, KSIĄŻĘ, na swym wspaniałym jednorożcu, wyruszył zabić SMOKA. Droga była ciężka i ponura, ale pokonał ją, czego uczynić nie zdołał ze smokiem. Zabrał więc gada ze sobą, razem z nękającą smoka KSIĘŻNICZKĄ. Droga powrotna była jeszcze gorsza, przeżyli ją cudem. Wróciwszy do zamku odkryli, że demony, które ich w drodze omal nie uśmierciły, ZAGRAŻAJĄ również KRÓLESTWU, a księżniczka zaręczona...
Ocena czytelników: 4.5 (głosów: 4)
Autor recenzji ocenił książkę na: 3.5