Dziecko wspomnień

Książki o traumach z dzieciństwa i macierzyństwie są zazwyczaj bardzo smutne i wręcz przygnębiające. I dokładnie tak jest w przypadku książki Steeny Holmes, Dziecko wspomnień. Autorka podejmuje się tematu problemów psychicznych operując przystępnym językiem. Jak jej to wyszło?

W powyższym tytule dostajemy dwóch narratorów. Jednym z nich jest Diana, która właśnie została matką i co chwilę podkreśla, że nie chce nawet na moment zostawić swojej ślicznej córeczki, że boi się bardzo o nią i stara się ją chronić przed światem. I to jest teraźniejszość. Natomiast mąż Diany, Brian, przemawia do czytelnika z przeszłości, opowiadając o tym jak dowiedział się o ciąży żony i jak ciężko im się żyło w pierwszych jej miesiącach. I te dwa sposoby narracji bardzo mocno się różnią swoją formą i przekazem. Mężczyzna jest optymistą, jego rozdziały są raczej wesołe, cieszy się na wieść o dziecku i to właśnie się czuje w jego słowach. Diana jest jego przeciwieństwem, podczas czytania jej kwestii, czułam się, jakbym kroczyła przez mgłę, było zbyt wiele niewiadomych, nie wszystko było jasne w jej słowach. Wiadome było tylko jedno: coś tutaj jest nie tak.

Holmes skupiła się na traumach z dzieciństwa głównej bohaterki i jej siostry. Bardzo mocno Diana podkreśla to, że nie chciała mieć dziecka, że boi się bycia matką, bo bardzo zła rzecz ją spotkała w młodości. I powoli przed czytelnikiem owa zagadka jest odkrywana, puzzle się układają w logiczną całość. Jednak oprócz mrocznej przeszłości jest również teraźniejszość, która nie wygląda tak jak powinna i to jest bardzo niepokojące podczas lektury. W Dziecku wspomnień zostały przedstawione dwa oblicza Diany. Jeden, to ambitna, zapracowana kobieta pnąca się po szczeblach kariery. Drugi, to krucha dziewczyna, bojąca się o swoje dziecko, rozpamiętująca swoją przeszłość i potrzebująca pomocy w tej ważnej, matczynej roli. Jest to zdecydowanie najciekawszy aspekt powyższego tytułu, który obserwowałam z zaciekawieniem.

Co prawda sama domyśliłam się niektórych rzeczy, byłam tylko ciekawa co dokładnie wymyśliła autorka, jaki przytup przygotowała na koniec. Niestety, książka nie zrobiła na mnie tak dużego wrażenia jak przypuszczałam, myślałam że dostanę emocjonalną bombę, a dostałam mroczną obyczajówkę o strachu. Całość jest napisana poprawnie i ciekawie. Fabuła wciąga i intryguje tym, co kryje pod mgłą tajemniczości. W książce bardzo dobrze został przedstawiony problem kobiet skupiających się na swojej karierze, które nie mają czasu na posiadanie dziecka. A dodatkowo, Diana tutaj miała jeszcze traumy z dzieciństwa, które powstrzymywały ją przed założeniem rodziny.

Dziecko wspomnień Steeny Holmes jest dobrą książką, jednak nie wybitną. Spodoba się pewnie fanom obyczajówek, powieści kobiecych z emocjonalną nutą. Ja się trochę zawiodłam, ale jestem wybrednym człowiekiem. Zakończenie mnie nie zdziwiło, po prostu czekałam, aż autorka zdecyduje się na odkrycie wielkiej tajemnicy. Jednak nie zniechęcajcie się moją osobistą opinią. Sięgnijcie po ten tytuł i zapoznajcie się z jego sekretami.