102 natchnienia

Recenzja książki Widok z ziarnkiem piasku. 102 wiersze.
Cóż mądrego mógłbym napisać o poezji tak wysokich lotów, jak te.
No chyba niewiele.

"Widok z ziarnkiem piasku" jest zbiorem utworów
Zawiera poezję z lat 1957 - 1996
Wydany w 1996 roku, po otrzymaniu Nobla

Pisane i układane niby prosto,
dogłębnie wwiercają się w temat
to z jednej, to z drugiej i piątej strony
przenikają jak rentgen nadpsutego zęba.
Jest to poezja stonowana emocjonalnie
Poetka często maluje nam obrazy
Bywają lekkie i jasne
Bywają ciemne i brzydkie.

Dużo w nich filozofii,
ukrytej pod pretekstami stworzeń
ze świata przyrody,
dużo odwołań do faktów z historii
a mimo tego taka lekkość
że niby nic trudnego bo to tylko słowa
więc czemu nie pojmuje ich ma głowa

Te sto dwa wiersze w mym mniemaniu są długie
Ja nie potrafię takich pisać
Nie mam tak szerokiej wiedzy.

A teraz czas na prawdziwy wiersz.

Obmyślam świat, wydanie drugie,
wydanie drugie poprawione,
idiotom na śmiech,
melancholikom na płacz,
łysym na grzebień,
psom na buty.

Oto rozdział:
Mowa Zwierząt i Roślin,
gdzie przy każdym gatunku
masz słownik odnośny.
Nawet proste dzień dobry
wymienione z rybą
ciebie, rybę i wszystkich
przy życiu umocni.

Ta, dawno przeczuwana,
nagle w jawie słów
improwizacja lasu!
Ta epika sów!
Te aforyzmy jeża
układane, gdy
jesteśmy przekonani,
że nic, tylko śpi!

Czas (rozdział drugi)
ma prawo do wtrącania się
we wszystko czy to złe, czy dobre.
Jednakże - ten, co kruszy góry,
oceany przesuwa i który
obecny jest przy gwiazd krążeniu,
nie będzie mieć najmniejszej władzy
nad kochankami, bo zbyt nadzy,
bo zbyt objęci, z nastroszoną
duszą jak wróblem na ramieniu.

Starość to tylko morał
przy życiu zbrodniarza.
Ach, więc wszyscy są młodzi!
Cierpienie (rozdział trzeci)
ciała nie znieważa.
Śmierć,
kiedy śpisz, przychodzi.

A śnić będziesz,
że wcale nie trzeba oddychać,
że cisza bez oddechu
to niezła muzyka,
jesteś mały jak iskra
i gaśniesz do taktu.

Śmierć tylko taka. Bólu więcej
miałeś trzymając różę w ręce
i większe czułeś przerażenie
widząc, że płatek spadł na ziemię.

Świat tylko taki. Tylko tak
żyć, I umierać tylko tyle.
A wszystko inne - jest jak Bach
chwilowo grany
na pile.
0 0
Dodał:
Dodano: 21 XI 2016 (ponad 8 lat temu)
Komentarzy: 0
Odsłon: 212
[dodaj komentarz]

Komentarze do recenzji

Do tej recenzji nie dodano jeszcze ani jednego komentarza.

Autor recenzji

Imię: Arkadiusz
Wiek: 38 lat
Z nami od: 23 VII 2010

Recenzowana książka

Widok z ziarnkiem piasku. 102 wiersze.



Opis: "Książka jest wznowieniem ulubionego przez czytelników klasycznego wyboru wierszy Wisławy Szymborskiej, który został ułożony kilka miesięcy przed Nagrodą Nobla. Tytułowy utwór, Widok z ziarnkiem piasku, to liryczna opowieść o ziarenku, które znalazło się na parapecie. ""Na nic mu nasze spojrzenie, dotknięcie"", zauważa poetka, ono ""nie czuje się ujrzane, dotknięte. A to, że spadło na parap...

Ocena czytelników: 4.66 (głosów: 3)
Autor recenzji ocenił książkę na: 6.0