Co nas nie zanudzi.

"Co nas nie zabije" jest powieścią pełną snobizmu, według której najważniejsza jest wiara w samego siebie, jawnie oskarżającą kościół. David Lagercrantz widzi naszą moralność w czarnych barwach. W powieści, jest trochę postaci fałszywych, obłudnych, zdarzają się bardzo agresywne, mamy trochę pijaczków.
Frans Balder wybitny naukowiec, wraca z Doliny Krzemowej gdzie pracował w Solifonie. To organizacja która zatrudnia naukowców, ulepszających działanie komputerów. Zatrudnił się tam dlatego że wiedział że ktoś z Solifonu wykradł jego patent, jedno z jego największych odkryć. Prowadzi tam prywatne śledztwo, które doprowadza go do złodzieja. Solifon przeprowadza wewnętrzne dochodzenie, które niczego nie dowodzi. W końcu zwalnia się stamtąd, wraca do Szwecji. Jest po rozwodzie, z aktorką Hanną, ma autystycznego syna Augusta. Stracił prawa rodzicielskie, po tym gdy syn miał wypadek, a Frans pracując nad jakimś odkryciem nie słyszał płaczu syna przez parę godzin. Gdy przyjeżdża do swego kraju, zabiera Augusta ze sobą, sześcioletni chłopiec nie miał lekko, gdyż jego ojczym Lasse jest alkoholikiem i często wpadał w szał bijąc Hannę a czasem jego.Frans odkrywa że August jest sawantem, ma ponadludzkie zdolności w wąskiej dziedzinie. Umie malować z matematyczną precyzją.