POD SAMYM NIEBEM

Seria W przestworzach R. K. Lilley jest dość specyficzna. Z jednej strony mamy erotyk, który pochłania lwią część historii, a z drugiej coś na wzór sensacji, a może nawet kryminału. Tylko szkoda, że jest tutaj aż taka dysproporcja.

Pod samym niebem rozpoczyna się miesiąc po wyjściu głównej bohaterki, Bianki, ze szpitala. Po tym, jak od miesiąca nie widziała się z Jamesem i próbuje dojść do ładu ze swoim zdrowiem i uczuciami. Jednocześnie chciałaby się widywać z tym szalenie przystojnym miliarderem, ale z drugiej, nie chce się w nic angażować. Jak się jednak można domyślić, dziewczyna ostatecznie godzi się na spotkanie z tym turkusowookim mężczyzną i zawładną nią miłosne uniesienia. Tak musi być, bo bez tego nie byłoby powyższej książki;)

Sięgając po serię erotyczną mogłam się spodziewać, że wielkiej literatury nie otrzymam, raczej oczekiwałam czegoś lekkiego i przyjemnego. I lekką historię otrzymałam. Szkoda mi tylko tego, że wątek sensacyjny, lekko kryminalny został potraktowany po macoszemu. Wolałabym, aby kwestie dotyczące ojca Bianki zostały bardziej rozwinięte, szkoda mi ich, bo są to rzeczy obiecujące, jednak wydaje mi się, że w kolejnej, ostatniej, części cyklu W przestworzach, autorka tak samo je ominie szerokim łukiem i wspomni o nich na samym końcu, w ostatnim rozdziale. Myślę, że osoby, które przeczytały pierwszą część i czekały na większe emocje, zawiodą się nieco.
Uważam, że dużym minusem książki jest fakt, iż akcja toczy się w przeciągu zaledwie tygodnia. A dzieje się dość sporo, chociaż nie jest to jakoś emocjonujące, a raczej nudne i ciągnące się, i nie do końca zmierzające do czegoś ciekawego. Sama historia miłosna w Pod samym niebem została raczej przekoloryzowana i przesłodzona. Ja wiem, że to jest literatura, która ma angażować i miło się kończyć, ale spodziewałam się nieco czegoś więcej po tej części, zwłaszcza, że Podniebny lot zakończyła się obiecująco.
Plusem może być tutaj sam język książki, który jest lekki i przyjemny w odbiorze, a wątki erotyczne są napisane całkiem dobrze. Nie żenowały mnie, a to jest dla mnie najważniejsze. Tak samo jak w pierwszej części, bohaterowie zostali bardzo intrygująco wykreowani, cieszę się, że pomimo zmian w życiu głównej bohaterki, sama dziewczyna za bardzo się nie zmieniła, a przyjaźń między nią i Stephanem dalej ujmuje Jest to zdecydowanie tytuł, który daje rozrywkę właśnie dzięki temu, że niektóre postaci nie są zbyt sztywne i poważne, a raczej luźno zarysowane. Chociaż można dostrzec ewidentny podział pomiędzy klasami. Strona bogata, to owi sztywniacy, którzy biorą życie zbyt poważnie, a klasa, nazwijmy ją robotniczą, jest szczęśliwa i rozrywkowa. W oby dwóch grupach są wyjątki, ale wiadomo, że to właśnie wyjątki potwierdzają regułę.

Nie będę narzekała za bardzo na tę książkę, bo wiem po co sięgałam. Jednak muszę przyznać, iż wynudziłam się podczas lektury. Oczekiwałam czegoś więcej, a przede wszystkim czekałam na te sensacyjne akcje, których w ogóle nie dostałam. Na szczęście książka sama w sobie jest krótka, więc długo się nie męczyłam, ale jednak, zadowolona z treści nie jestem. Zdarza się...