Charakterystyka postaci Rahl Posępny

Rahl Posępny, Lord Rahl D'Hary (nazywany przez swoich popleczników Ojczulkiem Rahlem), to główny czarny charakter w pierwszym tomie cyklu "Miecz Prawdy".

Rahl był synem Panisa Rahla i ojcem Richarda (o czym nie wiedział). Jego ojciec zginął na jego oczach zabity przez kulę ognia wysłaną przez Zedda. Płomienie poparzyły również Rahla, przez co na jego ciele znalazło się wiele blizn. Celem Rahla było znalezienie szkatuł Ordena i zdobycie ich mocy oraz zemszczenie się na Pierwszym Czarodzieju. Zabił ojca Richarda, ponieważ ten nie chciał powiedzieć mu, gdzie znajduje się Księga Opisania Mroków potrzebna (a przynajmniej tak wtedy Rahl uważał) do zdobycia mocy Ordena. W czasie trwania akcji książki wielokrotnie starał się zabić Richarda. Oddał go również na tortury Mord-Sith, Dennie. Jego celem (oprócz stania się władcą absolutnym świata) było również posiadanie syna, Spowiednika.

Rahl podobnie jak jego ojciec miał wiele dzieci, jednak dopiero to, które zostało obdarzone darem mogło zostać jego prawowitym zastępcą. Matki dzieci pozbawionych daru, jak i one same, były zabijane.

Za czasów jego panowania, jak i panowania jego przodków, Lorda Rahla bano się i wypełniano jego rozkazy nie ze względu na lojalność, a strach. Dopiero Richard przełamał ten stereotyp.

Rahl zginął, zgładzony przez moc Ordena, do czego doprowadził Richard. Po śmierci pojawił się w sadze jeszcze kilka razy. W drugim tomie "Kamieniu Łez", jako duch przodek Richarda podczas Rady Widzących. Próbuje również doprowadzić do uwolnienia Opiekuna z zaświatów. W czwartym tomie Richard spotyka go w tytułowej "Świątyni Wichrów", gdzie znajduje się wśród duchów decydujących o wpuszczeniu Richarda do świątyni. Chłopak natyka się na niego również, kiedy próbuje opuścić świątynię.

Rahl używał dusz dzieci, by móc odwiedzać zaświaty. W tym celu nieźle mieszał maluchom w psychice, utwierdzając ich w przekonaniu, że był niekochany przez rodziców, a jego jedynym sprzymierzeńcem i osobą, która się o niego troszczy był Ojczulek Rahl. Dzięki temu zyskiwał ich bezgraniczne oddanie i uwielbienie.

Jak to prawie każdy czarny charakter, przejawiał skłonności sadystyczne i lubował się w widoku krwi. Przymykał również oko na ekscesy swojego przyjaciela, Demmina Nassa, a wręcz bawiły go one.