Charakterystyka postaci Basia Wołodyjowska z d. Jeziorkowska

W 1668 roku przybyła wraz z panią Makowiecką i Krystyną Drohojowską na sejm konwokacyjny do Warszawy. Tam pan Zagłoba dość nieudolnie próbował ją zeswatać z Michałem Wołodyjowskim (ten wówczas kochał się w Krzysi). Ostatecznie jednak "hajduczek" sam wyznał miłość "Małemu Rycerzowi".

W 1672 roku wraz z mężem udała się do Chreptiowa, gdzie Wołodyjowski został mianowany komendantem. Był to dla niej niezapomniany czas. Wraz z mężem ucztowała otaczana szacunkiem przez oficerów i wojsko Wołodyjowskiego, które ją pokochało. Próbowała zeswatać Ewę Nowowiejską z Azją Tuhaj-bejowiczem (synem Tuhaj-beja). On udawał zainteresowanie Ewą, ale tak naprawdę pragnął tylko Basi i nosił się z zamiarem porwania jej. W nadarzającej się okazji wyznaje jej swoje uczucia, Basia jednak obezwładnia Azję i ucieka, mając ze sobą jedynie 2 konie - swojego i Azji. Pierwszego w wyczerpującej wędrówce zabijają wilki, drugi topi się w rzece. Basia jednak postanowiła po ich utracie iść dalej pieszo. Wyczerpana trafia w końcu do Chreptiowa. Wołodyjowski boi się, że Basia umrze. Zagłoba i oficerowie, całe wojsko oczekiwali na jakieś wieści. Sprowadzony zostaje medyk i ksiądz. Medyk stwierdził, że Basia jest ciężko chora, ale wyzdrowieje. I wkrótce tak się dzieje. Potem Basia udała się do Kamieńca, który miał być oblegany przez potęgę sułtańską. W noc przed śmiercią Michał mówił jej, żeby - jeżeli przyjdzie na niego "termin" - powiedziała sobie "Nic to". Ona zapłakała, nie wyobrażając sobie życia bez "Małego Rycerza". W chwilę przed śmiercią Michał niejakiemu Muszalskiemu kazał przekazać Basi: "Nic to".
Pierwowzór historyczny [edytuj]

Żoną historycznego Jerzego Wołodyjowskiego była Krystyna Jeziorkowska, córka miecznika podolskiego Walentego. Za Wołodyjowskiego wyszła w 1662 roku, będąc już trzykrotną wdową.