Charakterystyka postaci Baba

Baba, była starą kobietą, przez wielu uważaną za wiedźmę, która za dom upatrzyła sobie chatę w samym środku lasu. Nosiła bezkształtną, workowatą suknię, którą w pasie obwiązywała kawałkiem postrzępionego ze starości sznura. Całości dopełniały drewniane, za duże buty. Baba była niska i bardzo koścista. Jej twarz wyposażona była w wystającą szczękę, zacięte usta i dziki, niemal bezduszny wzrok, nic więc dziwnego, że ktoś mógłby ją nazwać wręcz "upiorną". Poza tym kobieta nigdy nie rozstawała się z wysokim czarnym czepcem, który spoczywał na jej wysokim i trupio bladym czole.
Zajmowała się zielarstwem. Była mistrzynią w swoim fachu. Ludzie często, choć niechętnie zwracali się do niej po pomoc, a ona służyła im pomocą jedynie po to, by uniknąć stosu. Nie znosiła ludzi, dlatego przybyszom nie szczędziła kąśliwych uwag na temat ich samych. Narzekała na wszystko i wszystkich, taka była już jej natura. Jeśli bliżej przyjrzeć się tej postaci to z pozoru może się wydawać zła lub przerażająca, jednak wcale taka nie jest. Trzeba mieć na uwadze to, że wychowała w porządny sposób dziecko, dziewczynkę i choć bardzo nie chciała się do tego przyznać, to przywiązała się do tego dzieciaka, ale nie nazywała tego miłością...bo jej zdaniem miłość to najgorsze z ludzkich uczuć najczęściej przynoszące zgubę. Czy miała rację? Czy uchroniła przed tą miłością swoją wychowankę?