„Nielegalni” to powieść szpiegowska, rozgrywająca się współcześnie w Polsce, Szwecji, Rosji na Białorusi i Ukrainie, z wplecionymi epizodami historycznymi z czasów II wojny światowej oraz wieloma współczesnymi wątkami politycznymi i osobami z życia publicznego. Autor odkrywa tajemnice stosunków polsko-rosyjskich, sięgając do lat 40. ubiegłego wieku i nieznanych dotąd wątków katyńskich oraz dokumentów IPN. Nawiązuje do współczesności, odsłaniając kulisy obejmowania władzy w Polsce przez prawicę. Tropi polskiego łącznika Al-Kaidy oraz pokazuje metody działania szwedzkich służb specjalnych.
Bohaterami powieści są tzw. nielegałowie, supertajni szpiedzy posługujący się za granicą nową tożsamością i dorobioną „legendą”.
Konrad powraca do Warszawy po zakończonej fiaskiem misji na Bliskim Wschodzie: znów nie udało mu się dopaść „Karola” vel Safira as-Salama, polskiego odszczepieńca, łącznika Al-Kaidy... Niejaki Hans Jorgensen szuka w szwedzkiej prasie niewinnych na pozór ogłoszeń, z których następnie odszyfrowuje zakodowane informacje... Pułkownik Stiepanowycz z mińskiego KGB krótko cieszy się z zarobionych na przemycie dolarów, gdyż pada ofiarą napadu... W październiku 1939 roku w Moskwie Beria, naczelnik NKWD, słucha referatu majora Zarubina na temat działań wywiadowczo-operacyjnych na terenie Polski. W gabinecie prezesa IPN zjawia się profesor Barda i twierdzi, że ma dokumenty, które rzucają całkiem nowe światło na zbrodnię katyńską... We współczesnej Polsce stanowisko prezydenta piastuje Stanisław Zieliński, lecz rzeczywista władza spoczywa w rękach szefa jego kancelarii, Marcina Kamińskiego – osobnika o niezbyt reprezentacyjnej aparycji, za to cieszącego się poparciem konserwatywnego elektoratu.
Wszystkie te na pierwszy rzut oka odległe od siebie wątki, postacie, miejsca i wydarzenia łączą się w niezwykłą, precyzyjnie skonstruowaną fabułę, tworząc kilkuset stronicową wciągającą historię o wyjątkowej mocy.
"Przez cały czas próbował rozmawiać z ojcem, namówić go do jakiegokolwiek dialogu, ale nie udawało mi się wydobyć z niego nic oprócz zdawkowych odpowiedzi."
Dodał: Linura
Dodano: 10 VII 2013 (ponad 12 lat temu)
Dlaczego lubię Severskiego? Przede wszystkim dlatego, że w odróżnieniu od większości polskich autorów powieści sensacyjnych, Severski wie, o czym pisze a tworząc fikcję, nie przekracza granicy prawdopodobieństwa, chociaż nierzadko ją dotyka.
Być może Severski nie ma jeszcze wyrazistego, oryginalnego, niepowtarzalnego języka ani tej umiejętności tworzenia specyficznego klimatu, nastroju, jak przykładowo Le Carre, lecz spośród wszystkich w Polsce pisarzy powieści szpiegowskiej jest dla mnie bezprzecznie nr 1. Tetrologia jest solidną lekturą, dobre na długie wieczory. Wprawdzie w ostatniej powieści w tym cyklu jakby trochę brakuje świeżości, odkrywczości i, mam nadzieję, w nowych powieściach Severski zmieni bohaterów, miejsca, lecz niech nie zmienia gatunku. Jest w tym dobry.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo: