Wacław Gąsiorowski, pseudonim Wiesław Sclavus (ur. 27 czerwca 1869 w Warszawie, zm. 30 października 1939 w Konstancinie) – polski powieściopisarz, dziennikarz, publicysta, scenarzysta[potrzebne źródło], działacz polonijny i niepodleglościowy. w roku 1900 wydawca i redaktor periodyku "Strumień", w latach 1921-1930 redaktor czasopism polonijnych w Stanach Zjednoczonych, autor powieści historycznych nawiązujących głównie do Epopei Napoleońskiej i powstania listopadowego i o akcentach publicystycznych, dramatów i licznych reportaży.
Po skończeniu nauki w gimnazjum, w wieku 15 lat rozpoczął pracę zarobkową, by móc sam się utrzymać po śmierci rodziców. Dalszą wiedzę zdobywał samodzielnie. Pracował jako pomocnik aptekarza. Czasy te opisał w wydanej w 1900 roku powieści zatytułowanej "Pigularz". Wcielony do armii Imperium Rosyjskiego odbył niespełna 2-letnią służbę wojskową. Napisał wówczas pierwszą sztukę teatralną "Szare życie", nagrodzoną w konkursie "Kuriera Warszawskiego" i wystawioną w teatrze "Rozmaitości" w 1892 roku. Gdy wyszedł z wojska, pracował jako księgowy. Dał się poznać jako organizator konspiracji niepodległościowej w zaborze rosyjskim, m.in. organizował tajne czytelnie w Rawie i Warszawie. Był redaktorem „Przeglądu tygodniowego” i korespondentem „Słowa Polskiego”. Ścigany przez rosyjską żandarmerię, zmuszony był emigrować ze Lwowa. W Paryżu (od 1904) zajął się pisarstwem, był założycielem tygodnika „Polonia” i uczestniczył w organizacji armii polskiej. Przebywając w Ameryce Północnej (1921-1930) wykładał literaturę i historię cywilizacji kierując kolegium polskim w Cambridge Springs. Po powrocie do kraju (1930) został prezesem Stowarzyszenia Pisarzy i Publicystów Emigracyjnych.
Za całokształt działalności literackiej, w 1938 roku odznaczony został nagrodą im. Elizy Orzeszkowej. [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
