Władysław Broniewski (1897-1962), polski poeta i tłumacz. Jako uczeń szkoły średniej działał w organizacji niepodległościowej, w 1915 wstąpił do Legionów Polskich, walczył na froncie I wojny światowej, brał udział w kampanii polsko-bolszewickiej 1919-1921. Potem zbliżył się do lewicy, m.in. jako sekretarz Nowej Kultury. 1925 debiutancki tomik Wiatraki oraz wraz z S.R. Standem i W. Wandurskim "biuletyn poetycki" pt. Trzy salwy - manifest poezji proletariackiej. Sekretarz redakcji Wiadomości Literackich1925-1936.
Redaktor lewicowej Dźwigni i Miesięcznika Literackiego, aresztowany za działalność komunistyczną. 1940-1941 w sowieckim więzieniu, następnie pracownik ambasady RP w Kujbyszewie. W armii generała W. Andersa, także na Bliskim Wschodzie, gdzie wydał patriotyczno-żołnierski zbiór wierszy Bagnet na broń i Drzewo rozpaczające.
W okresie międzywojennym m.in. tomiki Dymy nad miastem, Troska i pieśń, poemat Komuna Paryska, skonfiskowany przez cenzurę. Po wojnie tomy liryków a także utwory polityczno-propagandowe. Tłumacz rosyjskiej poezji i prozy.
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
