Sławomir Rawicz (ur. 1 września 1915 w Pińsku, zm. 5 kwietnia 2004 w Nottingham) - polski żołnierz, porucznik kawalerii Wojska Polskiego
W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. W 1942 miał zbiec z gułagu i przedostać do Indii, a później Iranu. Po 1945 na emigracji w Anglii.
Sławomir Rawicz opisał swoje przeżycia w książce Długi marsz (oryg. The Long Walk, 1955, wydanie w Polsce - 2001). Według krytyków jednak jest to historia zmyślona – w szczególności opis spotkania pary Yetich w Himalajach. W 2009 potwierdzona została prawdziwość historii ucieczki z sowieckiej niewoli, jednak okazało się, iż Rawicz prawdopodobnie przywłaszczył sobie historię innego żołnierza Polskich Sił Zbrojnych, Witolda Glińskiego. Fałszerstwo wyszło na jaw w momencie, gdy okazało się, iż Rawicz nie mógł uciec z sowieckiego obozu, gdyż według archiwów wojskowych przebywał wówczas na służbie w Persji. Na niekorzyść byłego żołnierza świadczy również wiele innych rozbieżności pomiędzy jego aktami, a treścią książki[1].
Witold Gliński twierdzi, że od dawna wiedział, iż Rawicz zawłaszczył sobie historię jego ucieczki. W maju 2009 ujawnił jednak prawdę, gdyż chciał, aby nie została zapomniana[2]. Bardzo możliwe, iż książka "Długi marsz", która przyniosła Rawiczowi sławę i pieniądze jest jedynie wielką mistyfikacją. Jest równie prawdopodobne, że zarówno Rawicz jak i Gliński kłamią.
Amerykańska autorka Linda Willis odnotowała bezkrytycznie relację Glińskiego, który opowiedział jej, że po przybyciu do Indii odbył długą podróż pociągiem (otwarte lory z ławkami) do małego portu nad brzegiem Morza Kaspijskiego, skąd przetransportowano jego i wielu innych statkami do Persji[3]. Świadczy to o zupełnej nieznajomości geografii regionu (w tamtych czasach brzegi Morza Kaspijskiego były w posiadaniu tylko trzech państw: ZSRR, Iranu i Turcji) i o tym, że Gliński (podobnie jak Rawicz) dotarł z wojskiem polskim transportem do Krasnowodska, skąd został przetransportowany do Pahlavi, czyli że on również nie uciekł do Indii. [edytuj opis]