Michaił Jurjewicz Lermontow

Michaił Jurjewicz Lermontow (ros.) Михаил Юрьевич Лермонтов (ur. 15 października [3 października s.s.] 1814 w Moskwie, zm. 27 lipca [15 lipca s.s.] 1841 w Piatigorsku) – rosyjski pisarz, jeden z najwybitniejszych twórców XIX w. w Rosji. Poeta, prozaik, dramaturg.

Lermontow tworzył pod wpływem europejskich romantyków, takich jak Byron, Schiller. Dla początków jego twórczości charakterystyczne są melancholia, pesymizm i bunt przeciw ograniczaniu wolności w Rosji. Później pojawiły się także wątki refleksyjno-filozoficzne. W odróżnieniu jednak od innych poetów romantyzmu, poezja jego zaskakująco oszczędna formalnie, nowoczesna. Lermontow wywarł swoimi utworami do dziś trwający wpływ na rosyjską literaturę. Buntowniczy charakter jego utworów jest obok ich estetyki jednym z głównych powodów tej aktualności.

Najważniejsze dzieła:
Oleg (1829) – poemat
Hiszpanie (Ispancy) (1830) – tragedia
Ludzie i namiętności (Menschen und Leidenschaften – tytuł niem.) (1830) – dramat
Wadim (1834) – powieść historyczna (nie ukończona)
Księżna Ligowska (Kniaginia Ligowskaja) (1836) – powieść
Maskarada (Maskarad) (1837) – dramat
Pieśń o carze Iwanie Wasylewiczu, o młodym opryczniku i o udałym kupcu Kałasznikowie (Piesnia pro caria Iwana Wasiljewicza, mołodogo opricznika i udałogo kupca Kałasznikowa) (1837) – poemat
Skarbnikowa z Tambowa (Tambowskaja kaznaczejsza) (1838) – poemat
Mcyri (1839) – poemat
Bohater naszych czasów (Gieroj naszego wriemieni) (1840) – powieść
Demon (Diemon) (1841) – poemat
[edytuj opis]