św. Faustyna Kowalska

Faustyna Kowalska
Data urodzenia 1905-08-2525 sierpnia 1905
Głogowiec
Data śmierci 1938-10-055 października 1938
Kraków
Kościół / wyznanie rzymskokatolicki
Data beatyfikacji 1993-04-1818 kwietnia 1993
Rzym
przez Jana Pawła II
Data kanonizacji 2000-04-3030 kwietnia 2000
Rzym
przez Jana Pawła II
Wspomnienie obchodzone dnia 5 października
Patronka Łodzi, Ziemi Świnickiej
Szczególne miejsca kultu Sanktuarium Bożego Miłosierdzia
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Maria Faustyna Kowalska, wł. Helena Kowalska, (ur. 25 sierpnia 1905 w Głogowcu, zm. 5 października 1938 w Krakowie) − święta Kościoła katolickiego, zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia; mistyczka, wizjonerka, znana przede wszystkim jako głosicielka kultu Miłosierdzia Bożego i autorka Dzienniczka.

Biografia
Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 roku, jako trzecie z dziesięciorga dzieci Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec. Dwa dni później została ochrzczona w parafii świętego Kazimierza w Świnicach Warckich.

W roku 1912, w wieku siedmiu lat, po raz pierwszy odczuła powołanie do życia zakonnego. W roku 1914 przyjęła I Komunię Świętą. We wrześniu 1917 roku rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. Nie skończyła nawet trzech klas szkoły powszechnej. W 1921 rozpoczęła pracę u zamożnych rodzin w Aleksandrowie Łódzkim i Łodzi.

Po roku pracy Helena Kowalska wyjawiła rodzicom zamiar wstąpienia do zakonu. Dwukrotnie spotkała się ze stanowczą odmową. W lipcu 1924 roku, bez ich zgody, udała się jednak do Warszawy, by tam wstąpić do zgromadzenia zakonnego.

Będąc w Warszawie, szukała zgromadzenia zakonnego, które chciałoby przyjąć ją do nowicjatu. Wielokrotnie spotykała się z odmową ze strony przełożonych różnych zgromadzeń. Ostatecznie przełożona warszawskiego domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, matka Michaela Moraczewska, wyraziła chęć przyjęcia jej do zgromadzenia, wskazując jednak, że warunkiem niezbędnym do wstąpienia do zgromadzenia jest wpłata wyprawki. Helena Kowalska udała się do Ostrówka, gdzie, w latach 1924-1925, pracowała w domu państwa Lipszyców[1]. 1 sierpnia 1925 roku, mając wymaganą wyprawkę, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i rozpoczęła postulat. Dom zgromadzenia mieścił się w Warszawie. W zgromadzeniu pełniła obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki.

23 stycznia 1926 roku rozpoczęła nowicjat w domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie. 30 kwietnia 1926 roku uczestniczyła w obłóczynach. Przyjęła imię Maria Faustyna od Najświętszego Sakramentu[2] i otrzymała czarno-biały habit zgromadzenia. Dwa lata później, 30 kwietnia 1928 roku, złożyła pierwsze śluby zakonne, 1 maja 1933 roku zaś, wieczyste śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
Obraz Jezu ufam Tobie.

Na polecenie jednego ze swoich spowiedników, ks. Michała Sopoćki św. Faustyna zaczęła prowadzić szczegółowy zapis swoich przeżyć, znany potem jako Dzienniczek. Opisywała w nim stany mistyczne jakich doznawała, przede wszystkim liczne wizje i objawienia. Dotyczyły one między innymi namalowania obrazu Jezu ufam Tobie (do którego Pan Jezus miał dać szczegółowe wskazówki), modlitw Koronki do Miłosierdzia Bożego i Godziny Miłosierdzia[3], ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego (w pierwszą niedzielę po Wielkanocy), szerzenia czci Miłosierdzia i obietnic z nim związanych, oraz powołania do życia nowego "zgromadzenia", czyli takiego dzieła w Kościele, które by podjęło zadanie głoszenia i wypraszania miłosierdzia dla świata (Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia). Zapisała również polecenie Jezusa Chrystusa żądającego, by zostało założone nowe zgromadzenie wypraszające Miłosierdzie Boże dla całego świata i głoszące na cały świat kult Miłosierdzia Bożego. Zgromadzenie to miało również zrzeszyć wszystkich świeckich wiernych kościoła katolickiego. Nakaz ten urzeczywistnił się wraz z powołaniem do życia Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego i powołaniem świeckiego Apostolskiego Ruchu Bożego Miłosierdzia.

W swym Dzienniczku opisuje również otrzymane dary bilokacji, stygmatów ukrytych, czytania w duszach ludzkich, proroctwa, mistycznych zrękowin i zaślubin[4].

W 1930 roku przyjechała do Płocka, gdzie w domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przy Starym Rynku przebywała ponad dwa lata, wykonując obowiązki sprzedawczyni w sklepie piekarniczym. Wg "Dzienniczka" 22 lutego 1931 roku miała wizję Pana Jezusa, który kazał jej namalować obraz Miłosierdzia Bożego, a w kolejnym objawieniu żądał ustanowienia Święta Miłosierdzia Bożego.

W czasie pobytu w Wilnie, 2 stycznia 1934 odwiedziła po raz pierwszy malarza Eugeniusza Kazimirowskiego, który namalował obraz Miłosierdzia Bożego (Jezusa Miłosiernego) według jej wskazówek. W tym mieście Pan Jezus podyktował jej modlitwę zwaną Koronką do Miłosierdzia Bożego i polecił założenie „takiego zgromadzenia”, które by głosiło i wypraszało miłosierdzie dla świata.

8 stycznia 1936 roku Maria Faustyna Kowalska odbyła prywatną audiencję u metropolity wileńskiego, Romualda Jałbrzykowskiego. Podczas niej radziła się go w sprawie założenia nowego zgromadzenia, którego żądał Chrystus. Metropolita polecił jej pozostać w Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i stamtąd wypraszać Miłosierdzie Boże dla świata.
Kaplica świętej siostry Marii Faustyny Kowalskiej w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.

21 marca 1936 roku Maria Faustyna Kowalska została przeniesiona z domu zgromadzenia w Wilnie do Walendowa, a po kliku tygodniach do Derd. 12 maja tego samego roku na ostatnie miejsce przeprowadzki wyznaczono jej dom w Krakowie.

Maria Faustyna Kowalska bardzo ciężko chorowała. Przez wiele lat cierpiała na ciężki przypadek gruźlicy płuc i przewodu pokarmowego, który początkowo był całkowicie nierozpoznawalny. We wrześniu 1936 roku została wysłana przez lekarza do szpitala chorób zakaźnych w Prądniku, gdzie spędziła 8 miesięcy. Jej zdrowie poprawiło się jednak tylko na krótko. Choroba ta była ostatecznie przyczyną jej śmierci.

Zmarła 5 października 1938 roku o godzinie 22:45, do ostatniej godziny zachowując świadomość.

7 października 1938 roku, w uroczystość Matki Bożej Różańcowej, pochowano ją w Łagiewnikach (był to pierwszy piątek miesiąca). W 1966 roku jej relikwie przeniesiono do kaplicy klasztornej. Obecnie spoczywają one w trumience na ołtarzu pod słynącym łaskami obrazem Jezu ufam Tobie. Kaplica klasztorna, dzięki posiadaniu relikwii świętej Marii Faustyny Kowalskiej, już w 1968 roku została wpisana na listę sanktuariów diecezji krakowskiej. Obecnie na tym miejscu stoi Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
Dzienniczek [edytuj]

Dzienniczek Siostry Faustyny pisany był w latach 1934-1938. Jest prostym opisem życia wewnętrznego autorki. W Kościele katolickim zaliczany jest do literatury mistycznej. Opisuje codzienne życie Marii Faustyny (dorastanie do powołania, trudy życia klasztornego, cierpienia fizyczne i duchowe), lecz główny nacisk kładzie na rozwój wewnętrzny świętej. W Dzienniczku opisane są wizje Chrystusa, które otrzymywała, stany oschłości wewnętrznej, widzenia piekła, czyśćca i nieba. Jezus Chrystus wskazuje na Miłosierdzie Boże, jako na jedyny ratunek dla świata. Opisany jest również dialog duszy Marii Faustyny z Jezusem Chrystusem i Maryją. Dzienniczek zawiera również orędzie Miłosierdzia Bożego przekazane świętej przez Chrystusa, wraz z nowymi formami kultu: świętem Miłosierdzia Bożego, obrazem Jezu ufam Tobie, Godziną Miłosierdzia, Koronką do Miłosierdzia Bożego i szerzeniem kultu Miłosierdzia Bożego na cały świat. Dzienniczek opisuje gorącą miłość świętej Marii Faustyny do Trójcy Świętej, która doprowadziła ją do głębokiego zjednoczenia z Bogiem i poznania najgłębszych tajemnic serca Bożego. W Dzienniczku czytamy, że głoszenie kultu Miłosierdzia Bożego stało się z czasem dla Marii Faustyny główną treścią jej życia. Na kartach dzieła Chrystus obiecuje jej pośmiertnie ją wywyższyć i uczynić w Niebie „sekretarką Bożego Miłosierdzia”.

Tłumaczony był na wiele języków. Jego owocem jest encyklika papieża Jana Pawła II „Dives in misericordia” (1980), o Bogu „Bogatym w Miłosierdziu”.
Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego [edytuj]

Istotą tego nabożeństwa jest postawa zaufania wobec Boga, która wyraża się w pełnieniu jego woli zawartej w przykazaniach, obowiązkach stanu, nauce ewangelicznej i rozpoznanych natchnieniach Ducha Świętego. Drugim podstawowym elementem tego Nabożeństwa jest spełnianie aktów miłosierdzia wobec bliźnich poprzez czyny, słowa i modlitwę.

Według prywatnych objawień mistycznych świętej Marii Faustyny Kowalskiej do nowych form kultu Miłosierdzia Bożego należą:

* obraz Jezu ufam Tobie z charakterystycznymi promieniami: czerwonym i bladym oraz podpisem: Jezu, ufam Tobie,
* święto Miłosierdzia Bożego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy,
* Koronka do Miłosierdzia Bożego, którą Chrystus daje wiernym, jako źródło Miłosierdzia Bożego dla świata,
* Godzina Miłosierdzia, czas konania Jezusa Chrystusa na krzyżu (w godzinach od 15 do 16), w którym Jezus obiecuje udzielać wszelkich łask, o które wierni prosić będą przez Miłosierdzie Boże dla grzeszników,
* szerzenie kultu Miłosierdzia Bożego.

Do nowych form kultu nie należy nowenna ani Litania do Miłosierdzia Bożego ułożona przez błogosławionego Michała Sopoćkę na podstawie wezwań zapisanych w Dzienniczku.

Kult
* 21 października 1965 roku, po dwudziestu siedmiu latach po śmierci Marii Faustyny Kowalskiej, biskup Julian Groblicki rozpoczął w krakowskiej Kurii Metropolitarnej formalny proces informacyjny odnośnie jej życia i cnót.
* 18 kwietnia 1993 roku została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II[5].
* 30 kwietnia 2000 roku została kanonizowana przez papieża Jana Pawła II[6]. Uroczystości odbyły się w Krakowie i w Rzymie. Wtedy też zostało ustanowione święto Miłosierdzia Bożego.
* 10 grudnia 2005 z inicjatywy arcybiskupa Władysława Ziółka została ogłoszona patronką Łodzi.

Jej wspomnienie liturgiczne przypada 5 października.

Media

* W 1994 roku, na podstawie Dzienniczka i zapisków świętej Marii Faustyny Kowalskiej powstał film fabularny „ Faustyna” w reżyserii Jerzego Łukaszewicza, z Dorota Segdą w roli głównej.
* W roku 2005, na podstawie Dzienniczka i Listów św. Siostry Faustyny oraz materiałów archiwalnych, powstał spektakl pt. „Prorok Miłosierdzia” wystawiony na scenie PWST w Krakowie, a następnie film pod tym samym tytułem w reżyserii Mieczysława Grąbki z Karoliną Kominek w roli tytułowej oraz znanymi aktorami krakowskich teatrów.
* W roku 2008 powstał film reportażowy o orędziu Miłosierdzia Bożego, które przekazała św. Siostra Faustyna, i jego recepcji pt. „Miłosierdzie nadzieją dla świata” w reżyserii Małgorzaty Pabis.
* Ukazuje się kwartalnik w całości poświęcony życiu i misji św. Siostry Faustyny, zatytułowany „Orędzie Miłosierdzia”. Jego wydawcą jest Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach.

źródło:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Faustyna_Kowalska
[edytuj opis]