Swój monolog, w którym zawarty jest ból i ogromne cierpienie, którego doświadcza bohater, Edyp rozpoczyna słowami ?O biada mi, biada!? Dalej monolog zmienia się w podniosły- patetyczny lament nad życiem. Ciężko mu żyć z poczuciem hańby. Jego czyny napełniają go pogardą wobec siebie, choć ma świadomość, że ich sprawcą nie jest on sam, ale okrutny los. Ws(...)