W cz. III ,,Dziadów”, w której to Konrad ukazuje swe myśli i postawę wobec Boga. W swym monologu podkreśla swą samotności niezrozumienie przez innych jego poezji. Uważa, że nikt z ludzi nie jest w stanie pojąć jego wspaniałych myśli, jedynie natura i Bóg mogą to uczynić. Obraża mędrców, poetów i proroków, jednocześnie uważając siebie za istotę najdoskon(...)