1. Mówiąc o tych najogólniejszych procesach akceptacji życia w Polsce powojennej pragnę jeszcze przypomnieć rozróżnienie, stanowiące jakby jedno z milczących założeń tej całej analizy. Otóż nie zaliczam do dziedziny „hańby domowej” owego spontanicznego i „bezwarunkowego refleksu” społecznego, jakim była konieczność odbudowania funkcji kultury po wojnie (...)