Poplątana miłość

„- Na wszystko w życiu jest odpowiedni czas. Przyspieszenie tego na siłę może przynieść więcej szkody niż pożytku”.*

Kolejna polska autorka, której twórczość miałam w planach i w końcu zapoznałam się z jednym z jej tytułów. Czemu akurat padło na „Zaplątaną miłość”? Szczerze przyznam, że oczarowała mnie okładka i zaciekawił blurb, to wystarczyło abym pokusiła się o najnowszą książkę autorki. Jakie okazało się moje pierwsze zetknięcie z prozą Wilczyńskiej?

Tamara, specjalistka od PR-u przygotowuje kampanie wyborczą dla kandydata na wójta gminy Jagodno. Przez to ma jeszcze mniej czasu dla swojej szesnastoletniej córki Marysi, która ostatnimi czasy odsuwa się od niej i diametralnie zmienia. Miedzy nimi dochodzi do ciągłych nieporozumień i awantur. Ponadto podczas jednego ze spotkań przedwyborczych jeden z mieszkańców zarzuca jej zaniedbywanie swojej rodziny i wspomina o Marciszowem. Nic jej to nazwisko nie mówi, matka również zaprzecza jakoby był to ktoś z rodziny, jednak ta sprawa nie daje kobiecie spokoju i stara się rozwiązać tajemnicę. Próbuje również naprawić relacje z córką i pokładać kilka innych spraw, ale czy sprosta tylu zadaniom na raz i czy Marysia nie pogubi się za bardzo w życiu?

Zupełnie nie wiedziałam czego mogę się spodziewać po twórczości Karoliny Wilczyńskiej dlatego też do książki podeszłam bez większych oczekiwań, licząc tylko na dobrą lekturę. Szybko dotarło do mnie, że dostanę coś znacznie więcej. Autorka mile mnie zaskoczyła tym, że tak ciekawie, wręcz intrygująco, napisała o życiu przeciętnego człowieka. Na przykładzie głównej bohaterki oraz jej córki pokazała zmagania z pracą, trudności jakie może mieć samotnie wychowująca matka z dorastającą córką, jak doskwiera samotność i brak rozmów, fakt, że łatwo się pogubić próbując dopasować się do innych. Szczerze, bez słodzenia opisuje realia życia, malowniczo opisuje miejsca wydarzeń, ciekawie prowadzi dialogi, a co najważniejsze przekazuje emocje bohaterów. Książka tchnie swojskością i spokojem pomimo tego, że bardzo dużo się w niej dzieje.

Jestem pod wielkim wrażeniem kreacji bohaterów ponieważ dosłownie każdy wyróżnia się jakąś cechą, a ponieważ to nie koniec ich losów czuję, że jeszcze nie raz mogą zaskoczyć. Wszystkie postacie są pełnokrwiste i realne, z wadami i zaletami, popełniające błędy i uczące się na nich. Łatwo polubić Tamarę czy też Marysie gdyż zmagają się z tym co i my obecnie lub w czasach szkolnych. Ale tak naj najbardziej moje serce podbiła babcia Róża przypominająca mi mamę mojej mamy do której zawsze uwielbiałam jeździć, bo jak nikt inny zawsze wiedziała co powiedzieć, potrafiła odgonić troski i smutki, zupełnie jak ta starsza pani.

Karolina Wilczyńska utrzymuje mnie w przekonaniu, że warto sięgać po rodzimych pisarzy, którzy piszą równie dobrze jak zagraniczni. „Zaplątaną miłość” pochłonęłam w jeden dzień, nic nie było w stanie mnie od niej oderwać, z zainteresowaniem przewracałam kolejne strony i wraz z bohaterami przeżywałam kolejne przeżycia. Cieszyłam się z nimi i smuciłam, martwiłam i byłam pełna nadziei. Całą sobą chłonęłam emocje wypływające z wydarzeń, to może wydawać się niepojęte, ale pomimo faktu iż nie wylewałam przy niej potoków łez i czytałam ją niezwykle spokojnie powieść nie była nudna. Wręcz przeciwnie, okazała się idealna, mądra, realna i bardzo ciepła Zakończenie przyjęłam z oburzeniem, bo jak można zostawić czytelnika z tyloma niewiadomymi, jak można zakończyć książkę w takim momencie?! Co prawda niektóre wątki autorka pokończyła, ale pozostałe zostawiła otwarte, by pociągnąć je w kontynuacji, a przy tym i potrzymać czytelnika w niepewności. Polubiłam pióro autorki, jej styl pisania i z pewnością sięgnę po kontynuacje, której nie mogę się już doczekać.

„Zaplątana miłość” to niezwykle obiecujący początek serii poruszającej tematy znane nam z codzienności, z realnymi i rzeczywistymi bohaterami. Napisana ładnym plastycznym językiem, z wplecionymi trafnymi uwagami, urokliwymi opisami wiejskich okolic. Przypominająca o tym co tak naprawdę powinno być ważne i na pierwszym miejscu.

„Każdy popełnia błędy. A największe popełniamy z miłości”.**

* Karolina Wilczyńska, „Zaplątana miłość”, s. 17
**Tamże., s. 260

http://zapatrzonawksiazki.blogspot.com/2015/05/poplatana-mio...