Historia opisana uczuciem.

Mały, zaledwie czteroletni Georg Roed, traci ojca. Zostaje więc wychowywany przez mamę Veronikę, która po paru latach wychodzi za Jorgena. Natomiast ojciec Georga miał dwa imiona Jan Olav, był lekarzem i niezwykłym marzycielem.

Po jedenastu latach od jego śmierci, Georg otrzymuje od niego list, schowany w wózku dla dzieci, dodam, to niezwykła i długa epistoła, ciągnąca się przez większość książki. Georg wraz z czytaniem go, coraz lepiej poznaje naturę i historię swego ojca, historię której nie mógł poznać, z powodu choroby i przedwczesnej śmierci ojca.

"Dziewczyna z pomarańczami" ma moim zdaniem, nie tylko dużo walorów, ma także trochę słabych stron. Zacznę od tych pierwszych.

Niewątpliwie tematy podejmowane w powieści są, zarówno uniwersalne, jak ponadczasowe, a więc nader ważne dla każdego człowieka. Są podejmowane nie wprost i w ciekawy dla mnie sposób. Poza tym, Gaarder wykazuje się wielką wrażliwością, zachwyca się pięknem świata i niesamowitością wszechświata. Parę faktów z astronomii jest tak ciekawie opisanych, że mam ochotę zgłębić swoją wiedzę na te tematy.

Minusami są: powolna akcja, brak rozdziałów, dosyć częste powtórzenia i cukierkowa miłość. Mamy tu platońską ideę miłości, która w praktyce zdarza niesamowicie rzadko.

Polecam tą książkę szczególnie młodym osobom.