Uderzającą cechą pisarstwa Jarosława Iwaszkiewicza (1894-1980) jest różnorodność uprawianych równolegle form gatunkowych. Był mistrzem krótkiej formy prozatorskiej, której pozostawał wierny przez całą niemal twórczość. Równocześnie pozostawał wybitnym poetą – od debiutanckiego zbioru Oktostychy (1919), po wydany pośmiertnie, lecz ułożony jeszcze za życia poety zbiór Muzyka wieczorem (1980). Jego bogaty dorobek obejmuje ponadto: powieści, dramaty, eseistykę, wspomnienia, prace krytyczne, szkice o pisarzach, liczne przekłady. Prozę Iwaszkiewicza trudno przypisać do któregoś z XX-wiecznych kierunków. Operując ogromną gamą stylów i konwencji literackich, mistrzowsko dobierał strukturę narracji do materii literackiej, jaką miała ona pomieścić.
Oceń tę książkę:
Dodał: 