Kroniki Krwi: Serce w płomieniach

"Czuję się tak… jakby świat rozsypywał się wokół mnie na kawałki. Wszystkie zwątpienia, lęki… pożerają mnie. Ciągną mnie w otchłań aż w końcu ciemność mnie pochłania, a wtedy już nawet nie potrafię powiedzieć, co jest prawdziwe, a co nie."

"Miałem problem… nie, to ja byłem problemem. I to takim, którego nie potrafiła rozwiązać."

"- Wasza Wysokość... - Dampir skłonił się nisko, dotykając czołem ziemi. Adrian przewrócił oczami.
- Wyluzuj, Lancelocie - mruknął. - Nie musisz tak się kłaniać, gdy stoi przed tobą w dżinsach i papuciach.
Neil podniósł się z wdziękiem.
- Majestatu nie przyćmi strój.
Adrian rozejrzał się wokół, szukając współczucia.
- Spędziłem z nim dzisiaj prawie 10 godzin."