Zieleń szmaragdu

Czy ktoś zauważył, że wątek z Jamesem, którego Gwen ratuje przed ospą jest nieco naciągany? Chodzi mi o sam fakt ( wielokrotnie podkreślany w innych wątkach), że przeszłości nie da się zmienić, bo juz się wydarzyła. Przykładowo, gdy Gideon obezwładni...

Ja przeczytałam trylogię czasu z zapartym tchem, i tak jak napisała autorka, wszyscy pewnie czekali, aż Gwen uderzy Giedona. To co się stało i okazało przerosło moje oczekiwania. Interesujący zwrot akcji. Poza tym nie spodziewałam się, że Charlotta k...

Ktoś może wie kiedy dokładnie ma być premiera tej części ?

Książka wspaniała, tak jak poprzedzające ją części. Wszystkie wątki zostały zakończone, a tajemnice rozwikłane. Trochę żal czytelnikowi, że nie będzie następnych części, ponieważ zakończenie samo się o to prosi, ale nic więcej co do tego zdradzać nie będę. Myślę, że z ręką na sercu mogę powiedzieć: Zieleń Szmaragdu to na prawdę wyjątkowa książka, a kto się nie zapozna z Trylogią Czasu dużo straci.

Od pierwszego tomu jestem całkowicie oczarowana twórczością Kerstin Gier. Trylogia zdecydowanie dla wszystkich, bo jak sama autorka pisze: " uczucia są te same, czy ma się 14, czy 41 lat", a ja nie mogę zrobić nic więcej jak tylko się z nią zgodzić.
"Zieleń Szmaragu" to godne zwięczenie całej trylogii przy perfekcyjnym doprowadzeniu wszystkich wątków do końca, podarowaniu czytelnikowi uczucia satysfakcji z przebytej drogi w literackim świecie i pozostawieniu tych kilku malutkich tajemnic, które możemy rozwikłać już tylko sami.
Polecam serdecznie - całość wrażeń w recenzji http://kessieandbooks.blogspot.com/2012/02/serce-z-marcepanu...

Hmmmm..... w sumie nie wiem co napisać, najlepszym rozwiązaniem byłoby coś w rodzaju wykrzykiwania "aaaaaaaaaaaaaa" nie ma lepszej książki, dlaczego ona już się skończyła?!! Poprzestanę jednak na tym, że zagadki, wartka akcja, ogromne poczucie humoru i sprawy sercowe przeplatają się w tej książce tak, że czytelnik nie może się od niej oderwać. Ba! Kompletnie tego nie chce. Wczoraj po zakupieniu jej w Empiku zostałam do niej przykuta przez moją nienasyconą ciekawość i pewnie siedziałabym z nią do rana, gdyby nie moje oczy, które same się zamknęły. Opowieść naprawdę "wsysa", więc polecam ją czytać w wolny weeekend, chyba że chcecie się na coś spóźnić lub zawalić (np. sprawdzian).