Nieśmiertelni: W cieniu klątwy

Mi książka bardzo się podobała, ale niestety rozczarowała mnie końcówka. Miałam nadzieję, że Ever odnajdzie antidotum. Wydaje mi się, że zachowała się trochę samolubnie podając swojej przyjaciółce napój przez który stanie się nieśmiertelna. Mogła poz...

Może wiecie, jak zmienić tytuł książki? Książka będzie się nazywała inaczej niż jest tu napisane, ale nie wiem, gdzie zmienia się jej tytuł, bo okładkę już zmieniłam (na polską). Jak wiecie, to napiszcie, albo sami zmieńcie. Z góry dziękuję ;) (wypow...

A szczególnie o dwóch ostatnich zdaniach? Mnie ono całkowicie dobiło... Co Damen i Ever mogą zrobić? Macie jakieś pomysły?

Nie miałam okazji przeczytać wcześniejszych części, więc musiałam czytać domyślając się niektórych rzeczy.

Książka była prawdziwą męczarnią, a najgorszą postacią była zdecydowanie Ever, która zachowywała się strasznie irytująco. Cały czas podejmowała złe decyzje, nie myślała logicznie, a zachowała się całkowicie egoistycznie gdy podała Haven eliksir, choć wiedziałą, że przez to będzie skazana na Shadowland. I to, że zawsze gdy było jej źle, smutno lub cokolwiek ona się trzęsła. Taki szczegół, ale czasem szlag mnie brał gdy czytałam "Jestem cała roztrzęsiona, ręce się trzęsą..." ugh.

Do tego Damen. Damen... mam wrażenie, że był lepszy we wcześniejszych częściach, choć ich nie czytałam, ale po opisie Ever, że był pewny, arogancki itp, polubiłam go. A tu proszę! Dostał wyrzutów sumienia, nie mógł podjąć decyzji, jak Ever coś mówiła to nei słuchał, tylko odpływał.

A tak, jeszcze to odpływanie. Każdemu z nas zdarza się czasm odpiec myślami od rzeczywistosci, no ale bez przesady.

Chyba jedynymi postaciami które spodobały mi się w tej książce to Jude i Miles.

Książka mnie rozczarowała, ale mimo to chyba przeczytam wcześniejsze części, które podobno były dobre.

Po „W cieniu klątwy” spodziewałam się czegoś… nowego. A problem w tym, że ta cześć była nudna i praktycznie nic nowego nie wniosła- jedynie, co było nowe i ciekawe to Jud.

Liczyłam bynajmniej na jakąś ostrą konfrontację z Romano, ale ona się tam gdzieś przewijał i nic emocjonującego się nie działo. Takie trochę falki z olejem.

Rozczarował mnie też trochę Damen. Nagle zaczęło go dręczyć poczucie winy i chciał odpokutować za błędy, to nie jest złe, a wolałam pewnego siebie i trochę szalonego Damena. I to jego ciągłe gadanie o karmie, wkurzające ;/

Jestem bynajmniej zadowolona z zakończenia- pozostawia w napięciu i zachęca do przeczytania kolejnej części.

Podoba mi się też sposób w jaki autorka wykreowała Juda. Do końca nie wiadomo o co mu chodzi, czy jest dobry, czy zły, jaką ma odegrać rolę. Plus .

Trochę mnie wkurzyło, że po raz trzeci Ever ciągle popełnia błędy i podejmuje niewłaściwe decyzje. Nie przeszkadzało mi to za bardzo wcześniej, gdyż odnosiło nastolatków, którzy w okresie dojrzewania podejmują dużo błędnych decyzji, ale co za dużo, to nie zdrowo. Zamarzłoby piekło, gdyby Ever podjęła jedną właściwą decyzję, chociaż taką drobną, niewiele znaczącą? Jeżeli nadal tak będzie w IV części to mnie szlag trafi ;/

„W cieniu klątwy” mega mnie rozczarowało, ale mam zamiar przeczytać kolejne części, mam nadzieję, że się nie zawiodę